Wie bij het gilde Sint-Anthonius en Sint-Barbara drie keer op een rij koning wordt, krijgt de keizertitel. De keizer kan zijn titel niet verliezen. Wie keizer is, blijft dat voor de rest van zijn leven. Een gilde kan dus méér dan één keizer hebben. De laatste keer dat er bij Sint-Anthonius en Sint-Barbara een keizer was, was in 1738!
Degene die voor de derde maal achtereen koning schiet, wordt automatisch keizer en moet dus een koningsschild én een keizersschild aan het gilde schenken. In de oude Caert wordt zelfs voorgeschreven, dat het schild “niet minder dan een halven Rijksdaalder” mag kosten. Artikel 12 bepaalt dan verder dat de keizer en zijn huisvrouw voor de rest van hun leven vrijgesteld zijn van betaling van de kosten van verteer tijdens de teerdagen.
Volgens de regels van bepaalde gilden krijgt de keizer al het gildezilver. Het gilde kan dat recht echter afkopen door de keizer drie zilveren vogels te schenken, die hij zijn leven lang mag dragen. Schijnbaar is het dan de gewoonte, dat die drie zilveren vogels in bewaring worden gegeven aan het gilde en na het overlijden van de keizer aan het gilde “geschonken” worden. Uiteindelijk komt dan alle zilver toch bij het gilde terecht[i]. In de Caert van ons gilde is de formulering anders; daar moet de keizer afzien van het zilver en krijgt hij ook zijn onderscheidingstekens niet.
___________________________
[i] Alfons Ising: Brabantse schuttersgilden, vroeger en nu. Maasbree 1983, pag 82.
In 1998 was het koningschieten wel bijzonder spannend, omdat Thieu van Berkel de voorgaande twee keer koning was geworden. Hij kon dat jaar dus keizer worden! Na ruim 100 schoten stond de vogel op vallen. Vóór Thieu moest nog één schutter schieten, naar verluid een kameraad van Thieu. Dat leek dus een uitgemaakte zaak. Deze schutter hoefde alleen maar mis te schieten en dan was de keizerstitel zo goed als binnen. Of de zenuwen deze schutter parten speelden of dat hij zijn sportieve ambities niet kon onderdrukken zal nooit helemaal duidelijk worden, maar hij schoot raak. Tot verdriet wellicht van het gilde in het algemeen. Tot vreugde echter van die gildebroeders die vinden dat in een gezonde concurrentie geschoten moet worden, zelfs als je – na 270 jaar – de titel van de vorige keizer had kunnen overnemen .